GSS dzień 3

DZIEŃ 3: Schronisko PTTK "Odrodzenie"- Ostra Mała

Data: 06.VII.2016

Dzienny dystans: 41,2 km (GSS) + 2,9 km (wejście na Śnieżkę)

Wyprawowy dystans: 81,3 km (GSS), 86,3 km (całość)
Dobowa suma podejść: 1500 m
Dobowa suma zejść: 1834 m

Najwyższy punkt na trasie GSS - dzień 3: Karkonosze - Śnieżka (1603 m n.p.m. - poza GSS), Równia pod Śnieżką (1439 m n.p.m. - sam GSS), Rudawy Janowickie - Ostra Mała (936 m n.p.m.)

Schroniska turystyczne i inne obiekty noclegowe na trasie:
- Schronisko PTTK "Odrodzenie":      http://www.schroniskoodrodzenie.com/    lub    Facebook

- Schronisko PTTK "Samotnia":    http://www.samotnia.com.pl/    lub    Facebook    (w pobliżu GSS - u)
- Schronisko PTTK "Strzecha Akademicka":    http://www.strzechaakademicka.pl/    lub    Facebook    (w pobliżu GSS-u)
- Schronisko Górskie "Dom Śląski":    http://domslaski.pl/    lub    Facebook
- Schronisko PTTK "Nad Łomniczką":    (brak strony internetowej)    (brak noclegów)
- Szkolne Schronisko Młodzieżowe "Skalnik" w Bukowcu:    http://www.schronisko-skalnik.pl/

Trasa:

KARKONOSZE:  Schronisko PTTK "Odrodzenie" (1236 m n.p.m.) -  Słonecznik (1421 m n.p.m.) -  Kocioł Wielkiego Stawu (1406 m n.p.m.) -  Równia pod Śnieżką (1439 m n.p.m.) -  Schronisko Górskie "Dom Śląski" (1395 m n.p.m.) -  Śnieżka  (1603 m n.p.m.) -  Pod Śnieżką (1515 m n.p.m.) -  Schronisko Górskie "Dom Śląski" (1395 m n.p.m.) -  Schronisko PTTK "Nad Łomniczką" (1010 m n.p.m.) -  Karpacz (656 m n.p.m.) -  Przełączka pod Grabowcem (725 m n.p.m.) - KOTLINA JELENIOGÓRSKA:  Głębock (407 m n.p.m.) -   Mysłakowice (387 m n.p.m.) - RUDAWY JANOWICKIE:  Bukowiec (416 m n.p.m.) -  Przeł. pod Średnicą (595 m n.p.m.) -  Wilczysko (789 m n.p.m.) -  Ostra Mała (936 m n.p.m.)

Trasa GSS dzień 3. Opracowanie własne w QGIS-ie. Podkład - WMS (geoportal).

Profil topograficzny 3 dnia wyprawy GSS.

Kolejny dzień wyprawy Głównym Szlakiem Sudeckim przywitał mnie dosyć pochmurnym, wietrznym i zimnym rankiem. Na szczęście póki co, zagrożenie opadami deszczu było niewielkie.

Punktualnie o godzinie 7:00 zdecydowałem się ruszyć w dalszą drogę. Po 3 minutowym marszu () powróciłem na szlak, wyznaczający główną trasę mojej zaplanowanej wędrówki - GSS. Od razu czekało mnie ciężkie podejście (). Trasa () wspina się tutaj dosyć stromo w stronę Tępego Szczytu (1387 m n.p.m.), po drodze trawersując zbocze Małego Szyszaka (1435 m n.p.m.). Dalej mijając Kocioł Smogorni, doprowadziła mnie do ciekawie wyglądającej skały - Słonecznika ().

Ciekawostka !!! Słonecznik zawdzięcza swą nazwę temu, że niegdyś służył mieszkańcom Kotliny Jeleniogórskiej za swoisty zegar - gdy Słońce stało nad skałą, było południe. Z tą ciekawą formą skalną, związana jest również legenda. Podobno pewien diabeł chciał zatopić wsie leżące pod górami. W tym celu postanowił wrzucić do Wielkiego Stawu ogromną ilość kamieni, które miały spowodować wystąpienie wody z brzegów tego jeziora polodowcowego i zalać położone poniżej wsie. Jednak diabeł trochę przecenił swoje możliwości i kilka razy musiał po drodze odpoczywać. Gdy dotarł na skraj przepaści, usłyszał w dole poranne bicie dzwonów kościelnych i stracił swą moc. Potężne głazy upadły, a sam czart zamienił się w kamienną postać, stojąca do dzisiaj nad skrajem Małego Kotła (Brygier W. (2015): Przewodnik Turystyczny - Główny Szlak Sudecki, Wyd. Compass, Kraków).       

Podejście na Mały Szyszak (1435 m n.p.m.) - widok na Wielki Szyszak (1509 m n.p.m.) i Śląskie Kamienie (1413 m n.p.m.).

Trawersując zbocze Małego Szyszaka (1435 m n.p.m.).

Skała Słonecznik (1421 m n.p.m.).

Widok na Słonecznik.

Następny odcinek (4,8 km) wiodący do schroniska "Dom Śląski", należy do najciekawszych pod względem widokowym w Karkonoszach (). Zaraz za Słonecznikiem (1421 m n.p.m.), można w dole zobaczyć największe jezioro polodowcowe w Sudetach - Wielki Staw (pow. 8,321 ha, maksymalna głębokość - 24,4 m). Kawałek dalej znajduje się kolejne - Mały Staw (pow. 2,881 ha, maksymalna głębokość - 7,3 m), nad którym ulokowało się malowniczo schronisko PTTK "Samotnia". Nieco powyżej schroniska "Samotnia", można dostrzec największe polskie karkonoskie schronisko - Strzecha Akademicka. Jakby tych atrakcji było mało, na tym fragmencie można w całej okazałości podziwiać królową Sudetów - Śnieżkę (1603 m n.p.m.). Sam odcinek () pokonuje się bardzo przyjemnie. Brak na nim większych podejść. Cały fragment przebiega praktycznie na tej samej wysokości.    

Widok na Wielki Staw z Głównego Szlaku Sudeckiego.

Pamiątkowe zdjęcie z Wielkim Stawem w tle.

Kocioł Małego Stawu ze schroniskiem PTTK "Samotnia", schronisko PTTK "Strzecha Akademicka" i Śnieżka (najdalszy plan).

Śnieżka (1603 m n.p.m.).

Widok na schronisko "Dom Śląski" i Śnieżkę (1603 m n.p.m.).

Schronisko "Dom Śląski".

Doszedłszy do schroniska "Dom Śląski" (), zdecydowałem się w nim spędzić nieco więcej czasu. Przy okazji próbując specjałów tutejszego bufetu, popijanych gorącą herbatką z cytryną.

Schronisko "Dom Ślaski" to obiekt prywatny ulokowany na Przełęczy pod Śnieżką. Pierwsze schronisko powstało tutaj w 1847 r.. Obecny budynek jest trzecim obiektem, który powstał w tym miejscu (bud. 1921-1922). Na dzień dzisiejszy schronisko oferuje 59 miejsc noclegowych w pokojach: 2, 3, 4 i wieloosobowych oraz miejscami w pokojach z łazienką i wc.

Odpocząwszy nieco, mogłem już ruszyć na spotkanie z najwyższą górą, jaka znalazła się w planie tejże wyprawy. Główny Szlak Sudecki nie wiedzie na szczyt Śnieżki (1603 m n.p.m.). Zaraz za schroniskiem, skręca w stronę Karpacza. Myślę, że jednak zdecydowana większość osób wędrujących GSS, nie może się oprzeć pokusie zdobycia Śnieżki zwłaszcza, że wejście na jej szczyt zajmuje tylko 30 minut. Ja też nie mogłem, wiec ruszyłem czerwonym szlakiem () (uwaga !!! wejście na Śnieżkę, jak również GSS oznaczone są na czerwono).

Wreszcie stromym podejściem zdobywam królową Sudetów (). Śnieżka (1603 m n.p.m.) to także najwyższy szczyt Czech (pierwszy zaliczany do Korony Europy, którym mogę się pochwalić w swoich zdobyczach). Kto wie, czy nie jest to początek nowego ambitnego planu - zdobycia wszystkich najwyższych szczytów poszczególnych państw Europy. Sam plan na razie wydaje się być zbyt ambitny, jak na moje możliwości. No, ale kto wie co przyniesie czas :P.

Śnieżka (1603 m n.p.m) często jest określana przez turystów górskich kapryśną górą. Sam miałem okazję się o tym przekonać będąc na jej szczycie, gdzie silny wiatr mocno utrudniał mi poruszanie.

Śnieżka to również najwybitniejszy szczyt w Polsce. Na jej szczycie znajduje się: Obserwatorium Wysokogórskie Instytutu Meteorologii i Gospodarki Wodnej z restauracja z 1974 r., kaplica św. Wawrzyńca z 1665 r., kiosk czeskiej poczty powstały w miejscu dawnego schroniska i górna stacja kabinowej kolejki linowej (z kabinami dla 4 osób) oddanej do użytku 22 lutego 2014 r. (czeska strona). W przeszłości istniały tutaj również schroniska (po stronie czeskiej, jak i polskiej). Oczywiście ze szczytu można podziwiać rozległą panoramę. Widoczność przy sprzyjającej pogodzie przekracza nawet 200 km.     

Podejście na Śnieżkę (1603 m n.p.m.) - widok na schronisko "Dom Śląski".

Wyżej i wyżej, a końca nie widać ;).

Studnici Hora (1554 m n.p.m.) i Upska Jama podczas podejścia na Śnieżkę (1603 m n.p.m.).

Widok na dolinę rzeki Upa (górny bieg) - podejście na Śnieżkę.

Krzyż i tablica upamiętniająca dwóch czeskich ratowników górskich - J. Messnera i S. Spustę, którzy zginęli podczas akcji ratowania turysty na zboczach Śnieżki w dniu 16.01.1975 r..

Obserwatorium Wysokogórskie Instytutu Meteorologii i Gospodarki Wodnej na Śnieżce.

Śnieżka (1603 m n.p.m.) - pamiątkowe zdjęcie.

Czarny Grzbiet z Czarną Kopą (1407 m n.p.m.) - widok ze Śnieżki (1603 m n.p.m.).

Kaplica św. Wawrzyńca z obserwatorium meteorologicznym na Śnieżce (1603 m n.p.m.).

Śnieżka (1603 m n.p.m.) - widok w kierunku północnym.

Po krótkim pobycie na szczycie Śnieżki (1603 m n.p.m.), zdecydowałem się ruszyć w dalszą drogę. Na zejście wybrałem inny wariant prowadzący w pobliże schroniska "Dom Śląski". Najpierw czerwonym szlakiem () zeszedłem w stronę Czarnego Grzbietu, gdzie znajduje się węzeł szlaków. Dalej niebieskim szlakiem (), trawersującym zbocze Śnieżki, doszedłem ponownie w pobliże schroniska "Dom Śląski", spod którego mogłem kontynuować swoją wędrówkę GSS. 

Czarny Grzbiet podczas zejścia ze Śnieżki (1603 m n.p.m.).

Śnieżka (1603 m n.p.m.) w całej okazałości.

Główny Szlak Sudecki () od schroniska biegnie dosyć stromym i uciążliwym zejściem do doliny Łomniczki. Po drodze mijałem symboliczny "cmentarzyk" ofiar gór, za którym po lewej stronie połyskiwały kaskady Wodospadu Łomniczki (najdłuższy ciąg kaskad w polskich Karkonoszach). Nieco dalej () znajduje się Schronisko PTTK "Nad Łomniczką". Obiekt ten powstał na początku XX w. i zachował oryginalną starą zabudowę. Poza bufetem nie oferuje on turystom możliwości noclegu. Dodatkowo nie posiada dopływu prądu. Można więc poczuć w nim odrobinę atmosfery, jakiej doświadczali turyści górscy na przełomie XIX i XX wieku, gdy turystyka nie miała takiego komercyjnego charakteru.

Dalsza trasa () wiedzie już wygodną leśną drogą do granic Karkonoskiego Parku Narodowego i Karpacza. Po dotarciu do drogi asfaltowej należy skręcić w prawo, w kierunku skoczni narciarskiej "Orlinek" (rozmiar HS 94 m) ().
Pierwsza skocznia narciarska w Karpaczu powstała w 1912 r.. Później była kilkukrotnie rozbudowywana. Ostatni raz skocznia gruntowny remont przeszła w 2000 r., na rok przed zaplanowanymi w Karpaczu mistrzostwach świata juniorów w narciarstwie klasycznym. Ostatni raz zawody na skoczni rozegrano w sezonie zimowym 2009/2010 (Puchar Kontynentalny w kombinacji norweskiej). Rekordzistą skoczni od 29 stycznia 2004 r. jest Adam Małysz (94,5 m). Obecnie powoli niszczejąca skocznia w sezonie letnim jest wykorzystywana jako centrum sportów ekstremalnych (skoki na bungee i zjazdy na linie) oraz punkt widokowy.   

Symboliczny "cmentarzyk" ofiar gór.

Wodospad Łomniczki.

Schronisko PTTK "Nad Łomniczką".

Skocznia narciarska "Orlinek" w Karpaczu.

Spod skoczni narciarskiej trasa () wiedzie w dół asfaltową drogą aż do zapory na Łomnicy. Następnie przechodząc po niej i trawersując zbocze Karpatki (726 m n.p.m.), doprowadza do najstarszej części Karpacza - dzielnicy Płóczki (). Na stoku Karpatki GSS mija kilka ciekawych wychodni skalnych.
Szlak omija centrum miasta z jego licznymi atrakcjami. Warto więc poświęcić nieco więcej czasu właśnie na ich poznanie.

Karpacz - to niewielkie miasteczko zamieszkałe przez 4808 mieszkańców (2013 r.). Liczne zabytki, piękno natury, dobra baza noclegowa oraz mnogość atrakcji dla aktywnych turystów. To wszystko ma do zaoferowania Karpacz. Nie licząc wspomnianych już w tekście powyżej atrakcji, zlokalizowanych w Karkonoskim Parku Narodowym, w mieście warto zobaczyć także:
- Świątynię Wang (unikatowy zabytek skandynawskiej architektury sakralnej z XII w.);
- Zaporę na Łomnicy;
- Muzeum Sportu i Turystyki;
- Muzeum Zabawek;
- CRiS "Kolorowa" (całoroczny tor saneczkowy);
- skałki: Krucze Skały i skałki na Karpatce;
- miejsce anomalii magnetycznej (ul. Strażacka);
- Park Bajek na Wilczej Porębie;
- Skarby Ziemi "JUNA";
- Centrum Informacyjne Karkonoskiego Parku Narodowego;
- Karkonoskie Drezyny Ręczne (możliwość przejazdu);
- Kościół Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny;
- Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa;

Ja niestety miałem spore ograniczenia czasowe, związane z koniecznością nadrobienia dystansu, gdyż wyprawę musiałem zamknąć w 14 dniach. Myślę, że w Karkonosze na pewno wrócę. Z pewnością Karpacz to miejscowość idealna na bazę wypadową w to pasmo górskie.

Karpacz - GSS poniżej skoczni narciarskiej "Orlinek".

Zapora na Łomnicy.

Skałki na Karpatce (726 m n.p.m.).

Karpacz - widok ze stoku Karpatki (726 m n.p.m.).

Dochodząc do asfaltowej drogi w Płóczkach, szlak () skręca w lewo. Po kilkuset metrach odbija na gruntową drogę, prowadzącą w głąb lasu porastającego stok Strzelczyka (746 m n.p.m.). Za nim trasa () schodzi w kierunku Przełączki pod Grabowcem i kaplicy św. Anny (1719 r.) - dawnego miejsca kultu. Następnie GSS () biegnie w stronę szczytu Grabowiec (784 m n.p.m.) - omijając jego wierzchołek, by dalej wśród ciekawych skałek (Ostra, Mała i Patelnia) oraz w pobliżu ruin prewentorium, doprowadzić mnie do asfaltowej drogi Miłków - Sosnówka (). W tym miejscu kończy się moja przygoda z Karkonoszami, a rozpoczyna z kolejnym mezoregionem - Kotliną Jeleniogórską. 

Przełęczka pod Grabowcem.

Ostra na Grabowcu.

 Kolejna wychodnia skalna na Grabowcu (784 m n.p.m.).

Naparstnica purpurowa (Digitalis purpurea) na stoku Grabowca (784 m n.p.m.).

Kolejne kilkaset metrów () to wędrówką właśnie tą dosyć ruchliwą drogą. Zaraz za stawami hodowlanymi trasa () skręca w prawo i kieruje się w stronę małej miejscowości - Głębock. Dalej wśród pól i małych gospodarstw doprowadza mnie do Mysłakowic ().

Mysłakowice - to wioska z kilkoma istotnymi zabytkami. Do najważniejszych należą: zespół pałacowy (pałac Hohenzollernów z końca XVIII wieku oraz park), a także liczne domy tyrolskie (w okolicy ponad 50). Domy te zostały zbudowane przez ewangelickich Tyrolczyków, którzy musieli opuścić swoją ojczyznę i osiedlili się w Kotlinie Jeleniogórskiej (1837 r.), w czasie gdy nasiliły się prześladowania innowierców w monarchii austriackiej.

Wędrując przez Mysłakowice, po lewej stronie drogi mogłem zobaczyć obelisk upamiętniający GSS. Powoli opuszczając wieś, wkraczałem w kolejny mezoregion na mojej trasie (). Rudawy Janowickie to kolejne nieznane mi pasmo górskie, którego szlaki zamierzałem poznać.    

Jeden ze stawów hodowlanych - Głębock (Radzicz).

Szlak między Głębockiem i Mysłakowicami - widok na Karkonosze.

Mysłakowice - widok w kierunku Śnieżki (1603 m n.p.m.).

Tablica pamiątkowa z dawną długością szlaku w Mysłakowicach.

Za Mysłakowicami GSS () prowadził mnie w stronę Mrowca, z którego później zeszedłem do kolejnej bardzo ciekawej miejscowości na mojej trasie - Bukowca.

Bukowiec - to kolejna niezwykle bogata w zabytki wieś na trasie mojej wędrówki. Szczególnie warte uwagi jest ciekawe założenie pałacowo-ogrodowe miejscowości. Do centrum wsi GSS () prowadzi najpierw obok ruin opactwa (mauzoleum rodu von Redenów), następnie między stawami, zespołu pałacowego z XVI -XIX w. (m.in. pałac w Bukowcu, pawilon - herbaciarnia, Dom Ogrodnika, wieża widokowa w formie ruin gotyckiego zamku, budynek mieszkalno-gospodarczy z oborą i stodoła) i dalej szosą w stronę południowej części miejscowości i Parkowej (545 m n.p.m.) (). Zaraz za kościołem p.w. św. Jana Chrzciciela w Bukowcu na uwagę zasługuje krzyż pokutny.

CIEKAWOSTKA !!! Krzyż pokutny to monolityczne, proste i surowe kamienie w kształcie krzyża, wznoszone przez zabójców w miejscu popełnionego przestępstwa. Zwyczaj ten przywędrował do Polski z zachodu i panował od XIII w. do poł. XIX w.. Morderca, oprócz wniesienia krzyża był zobowiązany pokryć koszty pogrzebu i przewodu sądowego. Winien również łożyć na utrzymanie rodziny zabitego. Miał zobowiązania wobec Kościoła (np. zakup świec itp.). Powinien odbyć bosą pielgrzymkę do miejsca świętego. Wystawienie krzyża to ostatni punkt pokuty. Krzyż był jej wyrazem zadośćuczynienia. Stawiano go ku pamięci, uwadze i przestrodze potomnych. Miał skłaniać przechodniów do modlitwy za dusze: zabójcy i ofiary. Źródło: https://pl.wikipedia.org

Jako, że wśród czytelników tego bloga znajdują się również mieszkańcy mojej rodzinnej Brennej, należy przypomnieć, a być może niektórych zaskoczyć, że także w Brennej znajduje się taki krzyż pokutny (jeden z ok. 600 w Polsce). Chętnych na jego poszukiwanie odsyłam na stoki góry Łazek. Można tam dotrzeć idąc ul. Rolniczą na szczyt. Sam krzyż znajduje się kilkaset metrów po wejściu w las.  

"Ruiny Opactwa" - kaplica grobowa Friedricha Wilhelma von Redena na zboczu Mrowca w Bukowcu.

Staw Kąpielik - jeden ze stawów w zespole pałacowo-parkowym w Bukowcu.

Pałac w Bukowcu.

Pawilon Herbaciarni - zespół pałacowo-ogrodowy w Bukowcu.

Krzyż pokutny w Bukowcu.

Główny Szlak Sudecki () mija Parkową i sąsiadujący z nią szczyt Bukowej. Dalej obok wychodni skalnej nazwanej Diabelską Amboną i Średnicy (620 m n.p.m.) zaprowadził mnie w pobliże źródła - Jola, położonego zaraz obok szosy między miejscowościami Kowary i Gruszków (). Woda ze źródła jest zdatna do picia. Warto uzupełnić zapasy wody na dalsza drogę, jeżeli czujemy taką potrzebę. Następnie asfaltem doszedłem na Przeł. Pod Średnicą, gdzie znajduje się parking (). Łatwy dostęp na przełęcz sprawia, że jest ona świetnym miejscem na początek wędrówki po Rudawach Janowickich. Zwłaszcza, że w pobliżu znajduje się najwyższy szczyt tego pasma - Skalnik (944 m n.p.m.), z gołoborzem, ładnymi wychodniami skalnymi i świetnym punktem widokowym na Ostrej Małej (936 m n.p.m.). I właśnie one stały się kolejnym punktem na trasie mojej wędrówki. Z Przełęczy Pod Średnicą prowadzi tam na znacznej długości asfaltowa droga (zamknięta dla ruchu kołowego, za wyjątkiem Administracji Lasów Państwowych - ALP) (). Obok szlaku () można obserwować liczne pamiątki po dawnym zagospodarowaniu turystycznym - wykute w skale drogowskazy, kamienie z wyrytymi datami, czy kamienna ławka. Za Wilczyskiem (789 m n.p.m.), ostatni fragment podejścia na Ostrą Małą (936 m n.p.m.) wiedzie już gruntową leśna drogą (). Na szczycie Ostrej Małej znajduje się węzeł szlaków. Właśnie tutaj, z racji zapadających ciemności zdecydowałem się zakończyć moją wędrówkę. Chcąc znaleźć nocleg w pobliżu Skalnika, warto zejść do Czarnowa, gdzie znajduje się gospodarstwo agroturystyczne "Czartak". Dojść można tam zielonym szlakiem ().

Przydatne linki:

- Centrum Rekreacji i Sportu "Kolorowa" w Karpaczu - http://kolorowa.pl/

- Karkonoski Park Narodowy - http://www.kpnmab.pl/

- Karpacz (oficjalna strona internetowa miasta) - http://www.karpacz.pl/

- Kościół Wang w Karpaczu - http://www.wang.com.pl/index.php

- Miejskie Muzeum Zabawek w Karpaczu - http://www.muzeumzabawek.pl/

- Muzeum Sportu i Turystyki w Karpaczu - http://www.muzeumsportu.org/

- Mysłakowice (strona internetowa Urzędu Gminy) - http://www.myslakowice.pl/

- Park Krajobrazowy w Bukowcu - http://www.bukowiec.dolinapalacow.pl/

- Skarby Ziemi "JUNA" w Karpaczu - http://www.skarbyziemi-juna.pl/